Wij groeiden beide op in een gezin van 8 kinderen: Huub was samen met twee broers een nakomer en ook Ronald kwam als jongste telg het gezin compleet maken. Wij kwamen elkaar al met regelmaat tegen op de kleuterschool en in de eerste klas van de lagere school bleken wij samen in één klas te zitten.
Wij konden het meteen goed met elkaar vinden: de (bijna) jongsten uit een groot gezin die beide niet stil konden zitten. Na schooltijd vlogen we dan ook naar huis om ons om te kleden en buiten te spelen. We waren sportief ingesteld en speelden van alles: van voetbal tot straathockey, van waterpolo tot knikkeren. De garagedeur van het ouderlijk huis van Huub heeft heel wat doelpunten moeten incasseren. Ook de bloemenkas ernaast moest het helaas te vaak ontgelden… Deze acties leidden weer tot een andere sport: hardlopen, weg van Huub’s vader! Uiteindelijk zijn we samen gaan handballen, tot opluchting van de ouders van Huub.
Ronald ambieerde een carrière in de weg- en waterbouw terwijl Huub al vroeg voor een carrière in de binnenvaart koos. Toch verloren wij elkaar niet uit het oog. We waren onafscheidelijk: bij zo’n beetje elke feestelijke gelegenheid, met de vader van Huub mee naar de bloemenveiling in België en samen vakantiewerk doen bij een lokaal beregeningsbedrijf. Toen we na de lagere school naar de LTS gingen kwamen we wederom bij elkaar in de klas. Na twee jaar vertrok Huub naar de KOF in Mook en ging Ronald verder in de richting Bouwkunde. Maar zelfs toen zagen we elkaar nog minstens één keer per week.
De jaren erna gingen we beide onze eigen weg: Huub ging op zijn 16e aan boord als matroos bij Van der Sluis Tankrederij, waar hij op zijn 21e al kapitein werd. Het binnenvaartschip ‘De Scheldestroom’ werd zelfs zijn thuis.
De beste optie: detacheren!
Ondertussen vervolgde Ronald gestaag zijn leerweg: eerst MTS, daarna HTS weg- en waterbouwkunde. Na een prachtige studententijd verliet hij de schoolbanken en stroomde hij de arbeidsmarkt op.
We werkten allebei veel en zagen elkaar zeker niet meer wekelijks. Toch sloegen we geen verjaardag, feestje, kermis of carnaval over. Bij onze huwelijken waren we elkaars getuigen en we hebben onze kinderen samen zien opgroeien.
In 2002 wilde Huub het over een andere boeg gooien: het twee weken op, twee weken af systeem paste niet meer bij hem. Het was tijd om een nieuwe weg in te slaan. Hij wilde voor zichzelf beginnen met de bedoeling om het scheepsmanagement van een schip over te nemen. Wegens omstandigheden kon dit helaas niet doorgaan. Intussen had Ronald zich bij Huub gevoegd om de cijfermatige kant door te nemen van het nog op te richten bedrijf van Huub.
Samen kwamen wij toen tot de conclusie dat wanneer scheepsmanagement geen optie was, wij wel een andere optie hadden: een detacheringsbureau! En de beste conclusie? Dat wij dit samen moesten gaan doen. Op 1 april 2003 is Exho dan ook geboren.
Een van de belangrijkste ongeschreven wetten, namelijk dat je geen zaken moet doen met vrienden of familie, hebben wij zwaar overtreden. Al 47 jaar zijn wij beste vrienden en samen vieren wij volgend jaar de 20e verjaardag van Exho. Waar samen knikkeren al niet toe kan leiden…
